kemanlar, neyler, bendirler, tamburlar...arasında kaybettim kendimi. her yer kıpkırmızıydı en son ve fonda ömer faruk tekbilek çalıyordu. hayatımın bundan sonraki kısmını orkestra şefi olarak geçirmek istiyordum lakin kendi hayatımı bile idare edemiyordum ki ben...
ve hayatım, detoneydi bu yüzden.
tenor'un imzaladığı kağıt ellerimdeydi. ''gözlerin ve yüzün kadar güzel bir hayatın olması dileği ile'' yazıyordu imzanın hemen üstünde. gözlerim ve yüzüm güzel miydi benim? hayatım güzel miydi?
keşke hayatımın şefi olabilseydi ama,
her şarkı, kendi notalarından sorumlu işte...
kayıp diyar'dan bildiriyor...
Ölene kadar peşindeyim bırakmam
Hakkımda...ileri geri konuşmayın!
- sersemtavuk
- eyyy sayın okuyucu! burada yazilanlarin bir kisminin gerçeklerle herhangi bir ilgisi bulunmamaktadir. yine bir kismi, okuyanlari rahatsiz edebilecek düzeyde depresif ve terbiyesiz olabilir. zira blog sahibi yazarken kendini unutmaktadır. lütfen dikkate aliniz, hayvanlara eziyet etmeyiniz, pırasayı seviniz. hadi bakalim...
